Η σημερινή επέμβαση-επίθεση των δυνάμεων ασφαλείας χαράματα στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής ολοκληρώνει με τον πιο χοντροκομμένο τρόπο τον κύκλο της θεσμικής-δημοκρατικής εκτροπής του διδύμου της συμφοράς των Σαμαρά-Στουρνάρα, που συντελέστηκε με το προ μηνών «μαύρο στην ΕΡΤ». Την εκτροπή, δηλαδή, που γνώρισε η χώρα με τη μονομερή και χωρίς τη συμφωνία των τότε κυβερνητικών εταίρων εφαρμογή της απονομιμοποιημένης επίμαχης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου – οπότε, κατ’ επέκταση, και με περιφρόνηση της τυπικής έστω κάλυψης από ό,τι συνιστά στην πολιτική ζωή, ως δομή στήριξης μιας ανεπτυγμένης-ολοκληρωμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, το πνεύμα της αρχής της δεδηλωμένης.
Όλοι οι προοδευτικοί πολίτες της χώρας και ευρύτερα όλοι οι δημοκράτες αυτού του τόπου οφείλουμε ως την ύστατη ώρα να στηρίξουμε τους εργαζομένους στα δίκαια αιτήματα τους αποκατάστασης της σταθερής εργασιακής τους σχέσης με έναν σύγχρονο ραδιοτηλεοπτικό-διαδικτυακό φορέα που θα ενημερώνει υπεύθυνα και θα συμβάλλει στην άνοδο του μορφωτικού επιπέδου του λαού μας. Κι αυτό, πέρα από στενές, αντιδραστικές, προσεγγίσεις για το ρόλο ενός τέτοιου «πυλώνα» της πληροφόρησης και του πολιτισμού που υπάρχει, παράγεται και κυοφορείται στον τόπο, αλλά και διεθνώς.
Στη δημοκρατία, «κλειδί» της διακυβέρνησης είναι πάντα ο διάλογος και η συνεργατική επίλυση των ζητημάτων μέσω διαβούλευσης, κι όχι η κατάχρηση της δυνατότητας άσκησης κρατικής βίας, εκθέτοντας παράλληλα, τα σώματα ασφαλείας στα μάτια του λαού μας. Αντίθετα, οι κυβερνώντες επιλέγουν σταθερά και αντικοινωνικά τον κοινωνικό αυτοματισμό και την αστυνομική παρέμβαση, κάτι που ακόμα κι όταν πρόσκαιρα οδηγεί στην εφαρμογή απαράδεκτων, ακόμα και αντιδημοκρατικών αποφάσεων, όπως ξεκάθαρα συμβαίνει στην περίπτωση της ΕΡΤ, υποσκάπτει τα θεμέλια της ομαλότητας, γι’ αυτό και αποτελεί χρέος των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων του τόπου η κατά το δυνατόν συντομότερη εκρίζωσης τους. Σε αυτό οφείλουν να συμβάλλουν όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, πολιτικά στελέχη και πολίτες σε όποια πλευρά του πολιτικού σκηνικού κι αν βρίσκονται, όπως κι αν ειδικότερα αυτοπροσδιορίζονται ιδεολογικά και πολιτικά.
Οι πρακτικές αδυναμίες εφαρμογής των αντικοινωνικών στόχων που έθεσαν οι Σαμαράς-Στουρνάρας αποτυπώνονται στο απαράδεκτο εγχείρημα-καρικατούρα της ΔΤ. Ακόμη και οι αιτιολογημένες κριτικές για τα όσα απαράδεκτα και στρεβλά συνεβαίναν στον χώρο της ΕΡΤ συνεχίζονται στις επιλογές της νέας ΔΤ, η οποία πορεύεται χωρίς κριτήρια διαφάνειας και κανόνες. Εάν συνεχίσει έτσι η συγκεκριμένη κυβερνητική μειοψηφία το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα προλάβει να δει ποτέ τη μετατροπή της «Δημόσιας Τηλεόρασης» σε «ΝΕΡΙΤ», με βάση την αρχική σφοδρή επιθυμία των εμπνευστών της.
